Festiwal Fredrowski - Dożywocie - Teatr Klasyki Polskiej

„Dożywocie” Aleksandra Fredry należy tzw. pierwszego okresu twórczości pisarza, w którym zawierają się komedie charakterów i komedie intrygi. I to do właśnie tej drugiej kategorii zalicza się napisane w latach 1834–1835 dzieło. Jest więc „Dożywocie” zbudowane w układzie szybko zmieniających się i zaskakujących widza wydarzeń, których sprawcami są bogato rozbudowane postacie. Jest też jednocześnie utworem zaangażowanym, podejmującym ważne problemy społeczno-gospodarcze współczesnej Fredrze Galicji.

Główny bohater intryg lichwiarz Łatka, wchodząc w posiadanie tzw. dożywocia (czyli dożywotnich dochodów pewnego młodzieńca), z jednej stara się jak najdłużej utrzymać w dobrym zdrowiu młodego utracjusza, z drugiej próbuje sprzeda tytułowe „dożywocie” innemu lichwiarzowi. Sprawa komplikuje się wraz z pojawieniem się zrujnowanego szlachcica Orgona, który chce swoją córkę wydać za Łatkę w celu podreperowania majątku. Ta jednak zakochana jest w Leonie… Splot intryg i pozornie nieszczęśliwych wydarzeń, jak próba samobójcza hulaki Leona, obnażają machinacje Łatki, sprawiając, że na końcu zwycięża miłość, a lichwiarz „dostaje po nosie”.

Postać Łatki jest odzwierciedleniem typów z włoskiej komedii dell’arte, a dokładniej jednej z czterech głównych jej masek, tj. maski Pantalona. Ma bowiem w sobie postać Fredry sprzeczność między potraktowanymi serio i ostro piętnowanymi przez pisarza wadami a budzącymi śmiech, a nawet sympatię dla tego bohatera słabostkami.

„Dożywocie” jest jednak nowatorskie względem komedii dell’arte, co sprawia, że staje się aktualne również dziś – tradycyjnie komiczna wada, jaką jest tchórzostwo Łatki, wiersz Fredry przekształcił w cechę o charakterze psychologicznym, trudnym do jednoznacznej oceny etycznej. I właśnie ta trudność oceny w dzisiejszym świecie, gdzie wszystko z taką łatwością poddawane jest krytyce i podawane w wątpliwość, sprawia, że bohaterowie XIX-wiecznego „Dożywocia” stają się prawdziwie żywi i boleśnie współcześni na deskach Teatru Klasyki Polskiej.

Reżyseria: Michał Chorosiński
Scenografia i kostiumy: Aleksandra Reda
Muzyka: Marcin Pospieszalski

OBSADA:

Cezary Łukaszewicz - Birbancki
Jakub Kornacki - Doktor Hugo
Paweł Lipnicki - Orgon
Karolina Piwosz - Rózia
Jarosław Gajewski - Łatka
Dariusz Kowalski - Twardosz
Ksawery Szlenkier - Rafał Lagena
Mateusz Grydlik - Michał Lagena
Henryk Gołębiewski - Służący/Wekslarz
Leszek Zduń - Filip

Czas trwania: 1 godzina 20 minut

Spektakle rozpoczynają się punktualnie, prosimy o wcześniejsze przybycie. Po rozpoczęciu przedstawienia osoby spóźnione nie będą wpuszczane na widownię.